یادداشتهای پراکنده هادیتک

نویسنده: هادی‌تک - جمعه بیست و دوم اردیبهشت ۱۴۰۲ گودال عجیبی‌ست دنیا. به نظر هیچ عدالت معقولی در آن وجود ندارد. در برابر بیشترین فشارها و ظلمها، هیچ دلگرمی و یقینی وجود ندارد و هر امیدی صرفا یک دلخوشی و محرّک موقت برای ادامه مسیر به نظر میرسد. بعضی وقتها گذر عمر شبیه یک تصادف ناخوشایند به نظر میرسد که برای عده ای جز رنج و تقاضای مرگ، عایدی دیگری ندارد. این همه نابرابری تنها با یک حقیقت قابل تحمل است ولی حیف که طبق معمول باید به دروغ هم که شده بگوییم ما توانایی درک این حقیقت را نداریم. بخوانید, ...ادامه مطلب

    اعتماد به نفس من خورده‌های شیشه‌ای بود که چون امکان خریدنش نبود، تکّه‌تکّه جمع کردم، بعضی تکّه‌هایش را در لابلای کودکی گم کردم، برخی را در جای مناسبش نچیدم و شخصیّت خودساختۀ من علیرغم همۀ بدیهایی , ...ادامه مطلب