قلمرو گفتار

    یک روز دیگر از زندگی هم گذشت و من هنوز موفّق به کشف فرمولی برای ادامۀ پرشور زندگی نشده‌ام. سستی و خستگی مفرط بر من مستولی گشته و بیهوده روزگار میگذرانم. شاید اگر مثل بسیاری خود را با فریب‌های روانشناسانه یا عقاید مذهبی آرام کنم، بتوانم تغییرات بزرگی در روزهای باقیمانده انجام دهم و هدف‌گذاری درستی داشته باشم امّا تضادها، خبرها و فتنه‌هایی که از چپ و راست دنیا میرسد، تصمیم‌گیری درست را دچار اختلال میکند. کارهای زیادی در سر برای انجام دارم ولی طبق اوصاف فوق انگیزۀ لازم را هنوز در خود جمع نکرده‌ام و دلیل تمام اینها شاید در سکوتی باشد که موجبات این همه تنوّع آرا را فراهم آورده است. هرکس مختار به گزینش راه خود است امّا مشخّص نمی‌شود کسی به واسطۀ افکارش همیشه قلمرو گفتار خود را داشته باشد چنان که آدمهایی هستند که تو را به خاطر آنچه مثل ایشان نیستی تکفیر کرده و با اتمام تو خود را دم دروازۀ آرمان‌شهرشان تصوّر کنند.