سبقت بی‌جا...

    وقتی اوّل بار با یک میلیاردم ثانیه اختلاف، از ملیون‌ها رقیب سبقت گرفته و زودتر پا به اینجا گذاشتم شاید هرگز فکر نمیکردم که زندگی اینقدرها هم ارزش دیدن و تجربه کردن نداشته باشد. معلوم نیست در مسیر سبقت خود، چند نفر را با شکلات فریب داده‌ام. من در آرامش عدم خفته بودم حتّی بهتر از آرامش مرگ منتها زمان‌بندی غلط پدر و شتاب من برای پیروزی نتیجۀ فعلی را رقم زده است. حال در ثانیه‌هایی که نفس می‌کشم و هیچ اطّلاعی از پس و پیشم نیست حداقل به آنچه یقین دارم چنگ میزنم. مرا کاری با فلان عقیده و دین و سفارش نیست. بنظرم تجربه و تاریخ مفید است و همینطور احتیاط! ولی عذاب کشیدن به امید شرایط بهتری که بدهند یا ندهند خود از آن شکلات‌هایی‌ست که دم کوچه به بچّه‌ها میدهند تا اسباب‌بازی‌هایشان را بدزدند. بالاخره اینجا هم سبقت‌گیرنده‌های ماهری دارد! آهسته‌تر... جلوتر هیچ خبری نیست.