قلّاده‌های محکم

    امشب از آن شبهایی‌ست که هیچ میلی برای نوشتن ندارم و تنها چون برخلاف عادت روزانۀ گذشته پس از مدّتها پشت سیستم نشسته‌ام چند کلمه‌ای به زبالۀ جملات بشر اضافه میکنم.

    هنجارشکنی همیشه بد نیست هرچند رفتار تو خلاف عقاید چندین هزارسالۀ دوپاها باشد و بخاطر حرفت تو را سرزنش یا مجازات کنند. حتّی ممکن است ترس و نگرانی گسترده‌ای همیشه در درونت لانه کرده و بدتر اینکه این ترس و نگرانی و احتمالاً ضربه از جانبی باشد که از ذهن سایرین هم غیرممکن به نظر برسد. آنچه انسانها را از هم دور میکند، قلّاده‌هایی‌ست که با میل خویش بر گردن عقل خود انداخته‌اند و قداست حاصل از این میل یا وراثت همچون کلیدهای محکمی هستند که رها شدن را سخت میکنند. از طرف دیگر تعصّبات، خرافات و میل آدمی به نیروهای بالاتر آنها را به دوپاهایی بی‌وجدان که حاضرند بخاطر عقایدشان هرکس دیگری را کنار بزنند تبدیل میکند.