قواعد فریبنده

    به طور معمول اگر کسی دردی نداشته باشد، با ساعتها تفکّر هم قادر به نوشتن از درد نخواهد بود مگر با چند جملۀ جدول ضربی که هرگز حسّ و حال خود را منتقل نمی‌کنند. از طرف دیگر اگر خواننده‌ای اهل درد نباشد هرگز قادر به درک نوشته‌های لبریز از درد نیز نخواهد بود. آدم‌های بی‌درد غالباً در روزمرّگی به دنبال قواعد دوپاهای دیگر می‌دوند و با به جا آوردن آنها احساس خوشبختی به ایشان دست می‌دهد. امّا آدمهای دردمند، سکوت را با خود حمل می‌کنند. معمولاً هدف روشنی ندارند چون قاعدۀ اصلی بازی را پیدا نکرده‌اند و اگر غم نان نباشد، در کنج عزل خود روزگار می‌گذرانند چیزی که در قانون دوپاها تعبیر به حالات منفی می‌شود و انسانهایی را برای تفهیم فریبی که قواعد خودشان در دنیا پراکنده است به عنوان روانشناس یا سخنران تربیت می‌کنند. حالات دوپاهای اطراف به قدری ملال‌آور و پرقدرت است که نمی‌توان چاره‌ای برایشان متصوّر بود.