در جستجوی عقل، وجدان، انسانیت

گاه طوری میشود که نمیدانم شاعرانه بنویسم یا از یک بحث عمیق فلسفی صحبت کنم. مثل طاووس نر که نمیدانم از شکوه پرهایش قلم برانم یا از پاهایی که از بهشت اخراج شده. یا از دختر بشدت زیبایی در کافه بنویسم که از فرط لگدمال شدن روحش در اجتماع، با سیگاری که گوشه لب دارد و با آن چشمان خمار و صدای گرفته در مذمت عشق میگوید. خیلی چیزها در هم آمیخته و تقریبا هیچ چیز سر جای خود نیست. خوشبختانه یا بدبختانه، مقدسات مورد نقد هستند. خوشبختانه از این لحاظ که دید جمعی نسبت به برخی حقایق بازتر شده و دیگر مثل گذشته قرار نیست بخاطر طرح یک شبهه از آسمان سنگ ببارد و متاسفانه از این بابت که هیچ تقدسی برای چنگ زدن باقی نمانده است و در خلأ انسانیت، راه برای بسیاری از ناهنجاریها هموار شده و هرکسی این اجازه را به خود میدهد که به هر شیوه سخن براند و عمل کند. مقدسات هرچند غلط هم باشند برای آن دادگاهی که آدمها میخواهند سوگند بخورند و وجدانشان کمی به حرکت در بیاید لازم است. در این میانه باید به فرزندان خود از عقل، انسانیت و وجدان گفت.